Nadczynność tarczycy dotyka coraz więcej osób zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Nieleczona może prowadzić nawet do śmierci. Jednak objawy nie zawsze są oczywiste. Z tego powodu warto wiedzieć, co powinno wzbudzić niepokój. Obecnie problemy z tarczycą są diagnozowane u coraz większego grona pacjentów. Narażone są osoby w różnym wieku i obojga płci. Dlatego nie należy […]
Forum: Mam z dzieckiem taki problem Odebrałam wyniki badań syna- 8 lat FT3- 4,29 pg/ml przy zakresie referencyjnym 2,30-4,20 syn przytył przez rok ponad 10 kg ma astmę, bierze sterydy- Xyzal, Seretide dysk wyszedł też niski poziom żelaza 47,0 przy zakresie referencyjnym 60,0- 160,0 czy ten wynik może sugerować nadczynność tarczycy? DZIECKO JUŻ JESTMam z dzieckiem taki problemNadczynność tarczycy?- wyniki Angina u dwulatka Mój Synek ma 2 lata i 2 miesiące. Od miesiąca kaszlał i smarkał a od środy dostał gorączki (w okolicach +/- 39) W tym samym dniu zaczął gorączkować mąż –... Czytaj dalej → Skubanie paznokci – Co robić, gdy dziecko skubie paznokcie? Może wy macie jakieś pomysły, Zuzanka od jakiegoś czasu namiętnie skubie paznokcie, kiedyś walczyłam z brudem za nimi i obcinaniem ich, a teraz boję się że niedługo zaczną jej wrastać,... Czytaj dalej → Mozarella w ciąży Dzisiaj naszła mnie ochota na mozarellę. I tu mam wątpliwości – czy w ciąży można jeść mozzarellę?? Na opakowaniu nie ma ani słowa na temat pasteryzacji. Czytaj dalej → Czy leczyć hemoroidy przed porodem? Po pierwszej ciąży, a bardziej porodzie pojawiły się u mnie hemoroidy, które się po jakimś czasie wchłonęły. Niestety teraz pojawiły się znowu. Jestem w 6 miesiącu ciąży i nie wiem,... Czytaj dalej → Ile kosztuje żłobek? Dziewczyny! Ile płacicie miesięcznie za żłobek? Ponoć ma być dofinansowany z gminy, a nam przyszło zapłacić 292 zł bodajże. Nie wiem tylko czy to z rytmiką i innymi. Czy tylko... Czytaj dalej → Pytanie do stosujących zastrzyki CLEXANE w ciąży Dziewczyny mam pytanie wynikające z niepokoju o clexane w ciąży. Biorąc od początku ciąży zastrzyki Clexane w brzuch od razu zapowiedziano mi, że będą oprócz bolesności, wylewy podskórne, sińce, zrosty... Czytaj dalej → Mam synka w wieku 16 m-cy. Budzi się w nocy o stałej porze i nie może zasnąć. Mój syn budzi się zawsze o 2 lub 3 w nocy i mimo podania butelki z piciem i wzięcia do łóżka zasypia dopiero po ok. 2 godzinach. Wcześniej dostawał w... Czytaj dalej → Dziewczyny po cc – dreny Dziewczyny, czy któraś z Was miała zakładany dren w czasie cesarki? Zazwyczaj dreny zdejmują na drugi dzień i ma on na celu oczyszczenie rany. Proszę dajcie znać, jeśli któraś miała... Czytaj dalej → Meskie imie miedzynarodowe. Kochane mamuśki lub oczekujące. Poszukuję imienia dla chłopca zdecydowanie męskiego. Sama zastanawiam się nad Wiktorem albo Stefanem, ale mój mąż jest jeszcze niezdecydowany. Może coś poradzicie? Dodam, ze musi to... Czytaj dalej → Czy to możliwe, że w 15 tygodniu ciąży?? Dziewczyny!!! Sama nie wiem co mam o tym myśleć. Wczoraj wieczór przed kąpielą zauważyłam przezroczystą kropelkę na piersi, ale niezbyt się nią przejełam. Po kapieli lekko ucisnęłam tą pierś i... Czytaj dalej → Jaką maść na suche miejsca od skazy białkowej? Dziewczyny, których dzieci mają skazę białkową, może polecicie jakąś skuteczną maść bez recepty na suche placki, które pojawiają się na skórze dziecka od skazy białkowej? Czym skutecznie to można zlikwidować? Czytaj dalej → Śpi albo płacze – normalne? Juz sama nie wiem co mam myśleć. Mój synek ma dokładnie 5 tygodni. A mój problem jest taki, że jak mały nie śpi, to płacze. Nie mogę nawiązać z nim... Czytaj dalej → Wielotorbielowatość nerek W 28 tygodniu ciąży zdiagnozowano u mojej córeczki wielotorbielowatość nerek – zespół Pottera II. Mój ginekolog skierował mnie do szpitala. W białostockim szpitalu po usg powiedziano mi, że muszę jechać... Czytaj dalej → Ruchome kolano Zgłaszam się do was z zapytaniem o tytułowe ruchome kolano. Brzmi groźnie i tak też wygląda. dzieciak ma 11 miesięcy i czasami jego kolano wyskakuje z orbity wygląda to troche... Czytaj dalej →
No i wydawałoby się, że sprawa jest prosta, jak mieści się w normie – to wszystko jest ok, nie mieści się – coś jest nie tak. Przy zbyt wysokim TSH mamy niedoczynność, przy zbyt niskim nadczynność tarczycy. Czy te informacje wystarczą, by wiedzieć, jak interpretować TSH? Niestety jest to bardziej złożone.
Tarczyca jest gruczołem położonym u podstawy szyi, po obu stronach tchawicy. Wytwarza hormony pobudzające procesy energetyczne we wszystkich tkankach naszego organizmu. Czynność tarczycy jest regulowana przez podwzgórze i przysadkę. Podwzgórze produkuje tyreoliberynę (TRH), która, działając na przedni płat przysadki, pobudza go do produkcji hormonu tyreotropowego (TSH). Z kolei TSH pobudza tarczycę do wydzielania hormonów T4 i T3, których zwiększone stężenie hamuje wydzielanie TSH w przysadce, natomiast zmniejszone stężenie jest sygnałem do większego wydzielania TSH. Co to jest niedoczynność tarczycy? Niedoczynność tarczycy to zespół objawów wynikających z niedoboru hormonów tarczycy lub defektu ich receptora. Jakie są jej rodzaje? Niedoczynność tarczycy można podzielić na: Pierwotną – przyczyny: stany chorobowe prowadzące do niedoboru obwodowych hormonów tarczycy (↓fT4, ↓fT3, ↑TSH)Wtórną – przyczyny: niedobór TSH (↓TSH, ↓fT4, ↓fT3) Wrodzoną – przyczyny: wady wrodzone tarczycy, błędy syntezy hormonów tarczycy, niedobór lub nadmiar jodu, leki, przeciwciała matczyne, wady układu podwzgórzowo-przysadkowegoNabytą – przyczyny: choroba Hashimoto, pourazowa, niedobór jodu, wielohormonalna niedoczynność przysadki. Jak się objawia niedoczynność tarczycy? Objawy są zróżnicowane i zależne od wieku. Po urodzeniu: przedłużająca się żółtaczka fizjologiczna duże ciemię szerokie szwy czaszkowe hipotermia przepukliny słabe łaknienie Po miesiącu: senność zaparcia suchość skóry mały przyrost masy ciała ochrypły głos. Dzieci i młodzież: zahamowanie wzrastania, opóźnienie dojrzewania kośćca opóźniony wiek zębowy opóźnione dojrzewanie płciowe zła tolerancja zimna suchość skóry, zmiany na łokciach i kolanach (objaw brudnych łokci) suche, matowe, łatwo wypadające włosy zaparcia (zobacz: Zaparcia u dzieci) senność, zaburzenia koncentracji tendencja do przyrostu masy ciała pomimo zmniejszonego łaknienia (Uwaga! otyłość nie jest objawem dominującym!) zmiany w badaniach dodatkowych (niedokrwistość, ↑stężenia cholesterolu, w tym ↑frakcji LDL. Za pomocą jakich badań stwierdza się niedoczynność tarczycy? Oznaczanie stężenia TSH, ft4, ft3 Uwaga! Większość autorów przyjmuje zakres referencyjny TSH w przedziale 0,45–4,5 mIU/l, należy jednak pamiętać, że norma ta ma charakter populacyjny i należy ją odnosić do młodzieży po 14. roku życia. Każda osoba wykazuje bowiem indywidualny, uwarunkowany genetycznie i osobniczo zmienny próg wydzielania hormonów tarczycy. Normy referencyjne TSH, fT3, fT4 są zróżnicowane w zależności od wieku dziecka i obligatoryjnie powinny zostać uwzględnione w ocenie czynnościowej tarczycy. Dla przykładu norma TSH dla dziecka 2-miesięcznego wynosi 0,6–10 mIU/L, dla 5-latka 0,4–6,0 mIU/L, a górne granice stężenia fT3 u osób poniżej 20. roku życia są wyższe. Oznaczanie swoistych przeciwciał przeciwtarczycowych: przeciwko peroksydazie tarczycowej (anty-TPO) oraz przeciwko tyreoglobulinie (anty-Tg) Badanie palpacyjne i ultrasonograficzne tarczycy W kontekście zmiany wielkości tarczycy i/lub jej niejednorodnej struktury należy wyjaśnić pojęcia wole obojętne i wole guzkowe. Wole obojętne – powiększenie tarczycy przebiegające bez objawów klinicznych, przy prawidłowym stężeniu hormonów tarczycy. Występuje u ok. 10% dzieci w wieku 6–12 lat. Przyczyny powstawania wola niedobór jodu Uwaga! Od 1997 roku w Polsce wprowadzono obligatoryjne jodowanie soli kuchennej oraz wzbogacanie jodem mieszanek mlecznych – uzyskano wystarczające zaopatrzenie w jod. dieta ubogobiałkowa i niskokaloryczna niedobór selenu, witaminy A, cynku, żelaza, magnezu nadmierna podaż wapnia i tłuszczów monotonna dieta bogata w substancje wolotwórcze: kapustę, kalafior, brukselkę, rzepę, szpinak, orzeszki ziemne zanieczyszczenia przemysłowe: związki ołowiu, siarki, rtęci, fenole, azotany genetycznie uwarunkowane zaburzenia syntezy hormonów tarczycy Diagnostyka wola USG tarczycy – zwiększenie objętości tarczycy TSH, ft3, ft4-norma Leczenie wola Leczenie preparatami jodu należy rozważyć indywidualnie na podstawie danych epidemiologicznych na temat zaopatrzenia w jod obszaru, gdzie przebywa dziecko. Wole guzkowe – stan, gdy badaniem palpacyjnym stwierdza się obecność jednego guzka lub wielu guzków, któremu może, ale nie musi towarzyszyć powiększenie tarczycy. Jeżeli natomiast guzek/guzki są niebadalne palpacyjnie, a jedynie widoczne w obrazie ultrasonograficznym mówimy o incydentalomie. Częstość występowania: dzieci małe – <1%, 11–18 lat – 1,5%. Decydującą rolę w diagnostyce różnicowej odgrywa ocena cytologiczna materiału uzyskanego za pomocą biopsji cienkoigłowej. Diagnostyka i leczenie powinno się odbywać w ośrodkach specjalistycznych. Na czym polega leczenie niedoczynności tarczycy? Niedoczynność tarczycy jest chorobą przewlekłą i może się utrzymywać przez całe życie. Jednak wdrożenie leczenia we właściwym czasie i odpowiedniej dawce, całkowicie eliminuje objawy i zapewnia dzieciom osiągnięcie standardu życia zawodowego i rodzinnego, na tym samym poziomie, co zdrowa populacja. Leczenie polega na podawaniu syntetycznego preparatu sodowej soli lewoskrętnej tyroksyny, podawanego rano na czczo, 20–30 minut przed śniadaniem. Dawkę dobiera się indywidualnie w zależności od wieku dziecka. Niekiedy pomimo prawidłowo prowadzonego leczenia nie udaje się uzyskać zalecanego stężenia hormonów we krwi. W takich przypadkach należy zwrócić uwagę na czynniki, które zaburzają wchłanianie l-tyroksyny z przewodu pokarmowego, takich jak: dieta bogatoresztkowa – wegetariańska, niektóre leki: preparaty żelaza, glinu, cholestyramina choroba trzewna (celiakia), zaawansowane choroby jelit, wątroby i serca. Najczęstsze postacie Subkliniczna niedoczynność tarczycy (SNT) Rozpoznajemy ją, gdy zwiększonemu stężeniu TSH towarzyszy prawidłowe stężenie wolnej frakcji hormonów tarczycy (ft4). Przyjmuje się, że jest to stan, odzwierciedlający łagodną niedoczynność tarczycy na poziomie tkankowym. Osoby z SNT na ogół nie zgłaszają żadnych objawów, niekiedy można u nich stwierdzić niewielkie zaburzenia profilu lipidowego. Leczenie należy bezwzględnie podjąć, jeżeli stężenie TSH przekracza 10 mIU/l, natomiast dla mniejszych stężeń decyzja o włączeniu farmakoterapii powinna być rozpatrywana indywidualnie. Choroba Hashimoto Najczęstsza postać autoimmunologicznych chorób tarczycy, która charakteryzuje się naciekiem limfocytarnym i stopniowym uszkodzeniem miąższu tarczycy oraz produkcją narządowo swoistych przeciwciał przeciwtarczycowych: przeciwko peroksydazie tarczycowej (anty-TPO) oraz przeciwko tyreoglobulinie (anty-Tg). Do czynników ryzyka wystąpienia autoimmunologicznego zapalenia tarczycy zalicza się: płeć żeńską (dziewczynki chorują 5–15 razy częściej niż chłopcy), okres dojrzewania, dieta bogata w jod, dodatnie miano przeciwciał przeciwtarczycowych, inne choroby o podłożu autoimmunologicznym (cukrzyca typu 1, bielactwo, łysienie plackowate, celiakia itp.), zespół Downa, Turnera i obciążenie rodzinne. Przebieg kliniczny: jedynie dodatnie miano przeciwciał przeciwtarczycowych wole z kliniczną eutyreozą, subkliniczną niedoczynnością tarczycy lub krótkotrwałą, przejściową nadczynnością tarczycy wole z niedoczynnością tarczycy atrofia tarczycy ze stałą niedoczynnością. Leczenie w fazie klinicznej eutyreozy oraz subklinicznej niedoczynności tarczycy jest dyskusyjne i do tej pory nie stworzono jednoznacznych wytycznych. Przyjmuje się jednak, że u osoby z autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy typu Hashimoto stężenie TSH powinno się utrzymywać poniżej 2,5 mIU/l, powyżej należy rozważyć włączenie leczenia.
Nadczynność tarczycy to choroba podstępna, ponieważ często rozwija się w utajeniu. Jej charakterystycznymi objawami są powiększenie szyi (wole), wytrzeszcz oczu i przyspieszona praca serca. Nadczynność tarczycy należy leczyć, ponieważ zaniedbana prowadzi do groźnych powikłań, np. przełomu tarczycowego.
Co to jest nadczynność tarczycy Nadczynność tarczycy to sytuacja, w której dochodzi do zwiększenia wydzielania hormonów tarczycy powyżej zapotrzebowania tkankowego. Wśród stosowanych pojęć należy wymienić: subkliniczna nadczynność: stężenie hormonów tarczycy jest prawidłowe (FT4, FT3 w normie) przy obniżonym stężeniu TSH jawna nadczynność: pełnoobjawowa nadczynność tarczycy, stężenie hormonów tarczycy jest podwyższone (FT4 i/lub FT3 powyżej normy) przy obniżonym stężeniu TSH tyreotoksykoza: ogólne pojęcie opisujące namiar hormonów tarczycy pochodzenia tarczycowego (nadczynność tarczycy) lub pozatarczycowego (przedawkowanie lewotyroksyny). Najczęściej chorują kobiety (około 10 razy częściej niż mężczyźni), a główną przyczyną nadczynności tarczycy jest wole guzkowe toksyczne. Polska różni się tym od krajów, w których od dawna podaż jodu była wysoka (np. Stany Zjednoczone) gdzie dominującą przyczyną nadczynności tarczycy jest choroba Gravesa. Oczekuje się, że z uwagi na wprowadzone od 1996 roku zarządzenie o powszechnym jodowaniu soli kuchennej (20-40 mg KJ /1 Kg), podobny trend wystąpi również w Polsce. Jakie są objawy nadczynności tarczycy Najczęstszymi objawami nadczynności tarczycy są: nerwowość, bezsenność, wzmożona potliwość, nietolerancja ciepła, kołatanie serca, męczliwość, osłabienie, utrata masy ciała pomimo wzrostu apetytu, częstsze wypróżnienia szczególnie wkrótce po posiłku, drżenie rąk, wypadanie włosów, zaburzenia miesiączkowania. Praktycznie tylko u pacjentów z chorobą Gravesa mogą występować objawy oczne, tzw. orbitopatia tarczycowa (omówiona bardziej szczegółowo w dziale dotyczącym choroby Gravesa). Mniej zaawansowany objaw ze strony oczu pod postacią niewielkiego poszerzenia szpary powiekowej i uniesienia górnej powieki (wrażenie wpatrywania się) może występować w każdej nasilonej postaci nadczynności tarczycy i ustępuje w trakcie jej leczenia. Tarczyca może być prawidłowych wymiarów, powiększona, miękka, guzowato zmieniona, bolesna lub nie. Objawy ze strony tarczycy zależą od etiologii nadczynności tarczycy. U pacjentów z subkliniczną postacią nadczynności tarczycy (obniżone stężenie TSH przy prawidłowych stężeniach FT4 i FT3) mogą występować dyskretnie zaznaczone objawy nadczynności: nieco przyspieszona czynność serca, częstsze migotanie przedsionków, niepokój. Ciężkość przebiegu nadczynności tarczycy zależy od wieku chorego, rodzaju choroby (choroba Gravesa, wole guzkowe toksyczne?), czasu trwania, współistniejących innych chorób obciążających. Generalnie najbardziej ciężkie postacie nadczynności tarczycy dotyczą przypadków pacjentów z chorobą Gravesa w okresie przełomu tarczycowego. U osób starszych z nadczynnością tarczycy może dominować osłabienie, apatia. Jakie badania należy wykonać celem diagnostyki nadczynności tarczycy W diagnostyce nadczynności tarczycy wykorzystujemy szereg badań, w tym: hormonalne, badanie przeciwciał, badanie ultrasonograficzne tarczycy. Szczegółowe informacje dotyczące badań tarczycy znajdują się w dziale poświęconym diagnostyce. Badania hormonalne. Typowym układem wyników u chorych z pierwotną jawną nadczynnością tarczycy jest obniżone stężenie TSH przy podwyższonych stężeniach FT4 i FT3 (w niektórych przypadkach podwyższone jest jedynie stężenie FT3). W większości przypadków stężenie TSH znajduje się poniżej dolnej granicy oznaczalności (TSH<0,05 mU/l). Czasami zaś stężenia wolnych hormonów tarczycy (FT4, FT3) są na tyle wysokie, że znajdują się powyżej górnej granicy oznaczalności. Bezwzględne wartości FT4 i FT3 nie są bezpośrednio równoważne z ciężkością przebiegu nadczynności tarczycy. Te same stężenia FT4 i FT3 u jednej osoby mogą być związane z przełomem tarczycowym a u innej z nieznacznie nasilonymi objawami nadczynności. Zdecydowany wzrost stężenia FT3 względem FT4 może świadczyć o poważniejszym przebiegu nadczynności tarczycy. W trakcie leczenia farmakologicznego nadczynności tarczycy, szczególnie w początkowym okresie monitorujemy jedynie stężenia wolnych hormonów (FT4,FT3). Wynika to z faktu, że stężenie TSH jest przez dłuższy czas obniżone i ulega zwiększeniu z opóźnieniem. Dlatego w pierwszym etapie leczenia możemy spotkać się z sytuacją, w której doszło już do obniżenia stężenia FT4 i FT3 nawet poniżej dolnej granicy normy przy nadal supresjonowanym stężeniu TSH (obniżonym stężeniu TSH). Badanie przeciwciał. U pacjentów z podejrzeniem autoimmunologicznej etiologii nadczynności tarczycy wykonujemy badanie przeciwciał przeciwtarczycowych. W tym przypadku stwierdzenie podwyższonego stężenia przeciwciał przeciwko receptorowi TSH (anty-TSHR) jest równoznaczne z rozpoznaniem choroby Gravesa. Obecność wysokiego stężenia przeciwciał przeciwko tyreoperoksydazie (anty-TPO) w przypadku utrudnionej dostępności do oznaczeń swoistych dla choroby Gravesa przeciwciał anty-TSHR upoważnia również do postawienia rozpoznania choroby Gravesa. Wyjątkiem jest szczególna postać choroby Hashimoto przebiegająca w początkowym etapie poprzez fazę nadczynności tarczycy (hashitoxicosis). Badanie ultrasonograficzne tarczycy. U każdego chorego musi zostać wykonane badanie usg tarczycy. Stwierdzenie typowego obrazu o obniżonej echogeniczności i wzmożonym przepływie naczyniowym świadczy o rozpoznaniu autoimmunologicznej etiologii nadczynności tarczycy. Obecność guzków przemawia za wolem guzkowym toksycznym nie wyklucza jednak guzkowej postaci choroby Gravesa (badaniem różnicującym jest ocena stężenia przeciwciał). Więcej o usg w dziale dotyczącym badania tarczycy. Pozostałe badania. Wśród ogólnych badań laboratoryjnych można u niektórych chorych stwierdzić: obniżone stężenie granulocytów w przebiegu ciężkiej nadczynności tarczycy, obniżone stężenie cholesterolu całkowitego i LDL, podwyższone stężenie transaminaz (ALT). W niektórych przypadkach wykonujemy uzupełniające badanie scyntygraficzne. Dotyczy to nastepujących sytuacji: ocena wielkości części zamostkowej tarczycy, kwalifikacja do leczenia 131J, różnicowanie niektórych postaci nadczynności tarczycy. Więcej informacji dotyczących diagnostyki tarczycy umieszczono w dziale „diagnostyka tarczycy”. Jak leczymy nadczynność tarczycy Leczenie pacjentów z nadczynnością tarczycy obejmuje: leczenie farmakologiczne leczenie jodem promieniotwórczym leczenie operacyjne. Leczenie farmakologiczne Leczenie farmakologiczne może stanowić jedyną formę postępowania u chorego z nadczynnością tarczycy (część chorych z chorobą Gravesa) lub być przygotowaniem do leczenia radykalnego (terapia jodem promieniotwórczym lub leczenie operacyjne). Do leków przeciwtarczycowych (tyreostatyków) należą: najczęściej stosowany tiamazol (metizol, thyrozol) i rzadziej stosowany propyltiouracyl (thyrosan). Leki te hamują produkcję hormonów w tarczycy. Wielkość dawki jest ustalana indywidualnie przez lekarza i zazwyczaj na początku terapii wynosi 30-40 mg tiamazolu/d lub 300-450 mg propyltiouracylu/d. Dobór dawki i rodzaj leku zależy od stopnia ciężkości nadczynności tarczycy, przyczyny nadczynności, czasu trwania leczenia, ewentualnych działań niepożądanych. Monitorowanie prowadzonego leczenia polega na okresowej kontroli lekarskiej z oznaczaniem początkowo jedynie wolnych hormonów tarczycy (FT4 i FT3, zazwyczaj wystarczy FT4). W późniejszym okresie kiedy uzyskujemy już stan eutyreozy dodatkowo oznaczamy i monitorujemy stężenie TSH. Istotnym problemem w trakcie leczenia tyreostatykami jest ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. W niektórych przypadkach ich wystąpienie związane jest z koniecznością zaprzestania dalszego leczenia tyreostatykiem. Są to przede wszystkim: spadek ilości granulocytów poniżej 500/mm3 (agranulocytoza) ostre zapalenie wątroby, ciężka ostra niewydolność wątroby, żółtaczka cholestatyczna Dla pacjenta najbardziej istotne jest zgłoszenie lekarzowi wystąpienia w trakcie prowadzonej terapii tyreostatykiem nagle pojawiającej się gorączki z towarzyszącym bólem gardła, osłabieniem co może być objawem agranulocytozy. Rozpoznanie agranulocytozy jest bezwzględnym wskazaniem do odstawienia tyreostatyku. Nieco częściej mogą się pojawiać mniej groźne objawy uboczne jak: świąd skóry, pokrzywka, bóle mięśni i stawów. Czasami wystarczy zamiana leku np. z tiamazolu na propyltiouracyl. Zazwyczaj leczenie nadczynności tarczycy uzupełniamy o podawanie propranololu. W 2009 pojawiły się pierwsze informacje o ciężkim powikłaniu jakie może wystąpić po propyltiouracylu: ciężkie uszkodzenie wątroby, ostra niewydolność wątroby, z których część prowadziła do zgonów. Powikłania występowały zarówno u osób dorosłych jak i dzieci. W związku z tym FDA (Food and Drug Administration) wdrożyła ostatnio nastepujące zalecenia dotyczące stosowania propyltiouracylu: należy pamiętać o możliwym wystąpieniu ciężkiego uszkodzenia wątroby w trakcie leczenia propyltiouracylem propyltiouracyl powinien zostać zarezerwowany jako lek jedynie w przypadku nietolerancji metimazolu propyltiouracyl można stosować w pierwszych 12 tygodniach ciąży w związku z częstszymi powikłaniami ze strony płodu po metimazolu (szczegóły w dziale o nadczynności tarczycy w ciąży) propyltiouracyl nie jest rekomendowany do stosowania u dzieci poza wyjątkowymi sytuacjami braku alternatywnego postępowania pacjent, u którego w trakcie prowadzonego leczenia propycilem wystąpią gorączka, utrata apetytu, nudności, wymioty, zmęczenie, świąd skóry, ściemnienie moczu, zażółcenie skóry lub białkówek oczu musi natychmiast skontaktować się z lekarzem Jak napisano na wstępie leczenie tyreostatykiem, prowadzone odpowiednio długo, może być jedyną formą terapii u pacjentów z chorobą Gravesa. W przypadku wola guzkowego toksycznego konieczne jest leczenie radykalne: leczenie radiojodem lub leczenie operacyjne. Leczenie jodem promieniotwórczym Leczenie 131J jest leczeniem radykalnym. Prowadzi ono do uszkodzenia komórek tarczycy w wyniku miejscowego działania pierwiastka promieniotwórczego (emisja promieniowania Beta). Wskazaniami do zastosowania terapii 131J w przypadku nadczynności tarczycy są: wole guzkowe toksyczne jako alternatywa do operacji tarczycy ( pacjenci starzy, z przeciwwskazaniami do leczenia operacyjnego, brak zgody na operację tarczycy, nieznacznie powiększona tarczyca z niewielkimi guzkami, guz gorący autonomiczny) choroba Gravesa w przypadku małego prawdopodobieństwa wyleczenia tyreostatykiem lub przeciwwskazań do takiego leczenia (alternatywnie leczenie operacyjne) choroba Gravesa w przypadku nawrotu nadczynności tarczycy po leczeniu tyreostatykiem (alternatywnie leczenie operacyjne) Przeciwwskazaniami do leczenia jodem promieniotwórczym są ciąża i karmienie piersią. Przez okres 6-12 miesięcy po zakończeniu terapii pacjentka nie powinna zachodzić w ciążę, a zalecenie antykoncepcji w przypadku mężczyzn wynosi 6 miesięcy. Dodatkowo przez okres około tygodnia osoba leczona nie powinna kontaktować się z małymi dziećmi i kobietami w ciąży. Leczenie radiojodem wymaga stosownego przygotowania pacjenta. Kilka dni wcześniej musi zostać przerwane leczenie tyreostatykiem, nadczynność tarczycy powinna być wcześniej względnie wyrównana, należy wykluczyć ciążę. Po przeprowadzonym leczeniu należy monitorować czynność tarczycy. Efektem przeprowadzonego leczenia może być: wystąpienie niedoczynności tarczycy trwała normalizacja czynności tarczycy pozostanie w fazie nadczynności tarczycy Uzyskanie niedoczynności tarczycy nie traktujemy jako powikłanie, ale efekt skutecznego leczenia dający większe szanse wyleczenia (tarczyca jest bardziej zniszczona) niż w przypadku prawidłowej czynności tarczycy po leczeniu 131J. Leczenie operacyjne Leczenie operacyjne jest leczeniem radykalnym do którego wskazaniami są: rozpoznanie lub podejrzenie nowotworu złośliwego tarczycy (wskazanie bezwzględne) wole guzkowe toksyczne jako alternatywa do leczenia jodem promieniotwórczym ( duże wole, duże guzy tarczycy, ucisk na tchawicę, brak skuteczności dotychczasowego leczenia jodem promieniotwórczym) choroba Gravesa w wybranych przypadkach jako radykalne leczenie po uzyskaniu eutyreozy ( bardzo duże wole z towarzyszącymi objawami uciskowymi na tarczycę) choroba Gravesa w przypadku nawrotu nadczynności tarczycy po leczeniu tyreostatykiem (wybrane sytuacje) lub nieskutecznym leczeniu jodem promieniotwórczym Wśród przeciwwskazań wymienić należy: brak przygotowania do operacji (utrzymująca się nadczynność tarczycy) niektóre obciążenia internistyczne (np. kardiologiczne, pulmonologiczne) Przed operacją chory musi zostać przygotowany tyreostatykiem do uzyskania fazy eutyreozy (prawidłowa czynność tarczycy). Przeprowadzenie operacji w okresie nadczynności tarczycy (dotyczy to głównie pacjentów z chorobą Gravesa) grozi wystąpieniem ciężkiego, potencjalnie śmiertelnego powikłania jakim jest przełom tarczycowy. Operacja tarczycy obarczona jest ryzykiem wystąpienia łagodnych lub poważnych powikłań. Do łagodnych powikłań pooperacyjnych należą głównie miejscowe powikłania w obrębie blizny (np. bliznowiec). Wśród ciężkich pooperacyjnych powikłań dwa najważniejsze to: niedowład lub porażenie jednej lub obu strun głosowych w wyniku okołooperacyjnego uszkodzenia jednego lub obu nerwów krtaniowych wstecznych. Może to prowadzić do chrypki a w krańcowych sytuacjach (porażenie obu strun głosowych) do bezgłosu. niedoczynność przytarczyc w wyniku ich przemijającego niedokrwienia (ustępuje po pewnym czasie) lub trwałego uszkodzenia (zazwyczaj wycięcia wraz z gruczołem tarczowym). Najbardziej znamiennym objawem niedoczynności przytarczyc jest spadek stężenia wapnia we krwi prowadzący do uciążliwych kurczów mięśni. Leczenie wymaga stałej suplementacji wapnia (zazwyczaj także preparatów witaminy D, magnezu) pod regularną kontrolą jego stężęnia we krwi. Pooperacyjna niedoczynność tarczycy nie jest traktowana jako powikłanie, ale jako przewidywany efekt prowadzonego leczenia. Wymaga stałej substytucji lewotyroksyną (zasady leczenia w dziale poświęconym niedoczynności tarczycy). protask
Nerwowość, kołatanie serca, nadmierne pocenie się składamy na karb klimakterium, ciągłe marznięcie przypisujemy złemu krążeniu obwodowemu, a bóle stawów – reumatyzmowi. Za tymi dolegliwościami mogą kryć się choroby tarczycy, ale nie przychodzi nam to do głowy, bo słabo znamy ich objawy – aż 44 proc. ankietowanych nie
Skutki niedoczynności tarczycy mogą być nieodwracalne. Nieleczona hipotyreoza może doprowadzić do ciężkiego upośledzenia umysłowego u dziecka. U dorosłych natomiast skutkuje chorobami układu sercowo-naczyniowego, depresją i zaburzeniami płodności. W skrajnych przypadkach może doprowadzić do śpiączki hipometabolicznej
Skutkiem wzmożonej produkcji hormonu wzrostu jest m.in. gigantyzm u osób w fazie wzrostu kości (dzieci i młodzieży) i akromegalia u dorosłych, objawiająca się na przykład powiększeniem rąk i stóp. Gdy przysadka wytwarza zbyt dużą ilość hormonu TSH, występuje nadczynność tarczycy. Pracę przysadki pomaga uregulować endokrynolog.
Objawy nadczynności tarczycy. Dolegliwość ta ma wiele objawów, jednak tymi, które powinny nas od razu zaalarmować o możliwym wystąpieniu jednostki chorobowej i skłonić do przebadania się są: Szybka utrata masy ciała, przy jednoczesnym wilczym apetycie. Rozdrażnienie. Potliwość. Drżenie rąk.
Kontrolują one aktywność wszystkich komórek w ciele, dlatego mają tak duży wpływ na ich rozwój, wzrost czy metabolizm. Podstawowymi hormonami tarczycy są tyroksyna i trójjodotyronina. Gdy ich poziom spada – przemiana materii spowalnia, natomiast gdy poziom hormonów wzrasta - wszystkie procesy w organizmie gwałtownie przyspieszają.
NADCZYNNOŚĆ TARCZYCY: najświeższe informacje, zdjęcia, video o NADCZYNNOŚĆ TARCZYCY; nadczynność tarczycy
625wl. puh5n59k5l.pages.dev/83puh5n59k5l.pages.dev/83puh5n59k5l.pages.dev/86puh5n59k5l.pages.dev/28puh5n59k5l.pages.dev/45puh5n59k5l.pages.dev/96puh5n59k5l.pages.dev/29puh5n59k5l.pages.dev/61
nadczynność tarczycy u dziecka forum
